donderdag 30 september 2010

Nederland: Linkse stemmingmakerij

Zaltbommel

De linkse socialistische kliek kan het maar niet laten om de kabinetsformatie te bestoken met suggestieve en nietszeggende misleidende berichten over de PVV. Wouter Bos zijn vier ton per jaar voor vier dagen werk per week, bruto € 271,74 per uur, moest het doen met een klein stukje naast een hoofdkolom! Je schiet niet op je eigen volgels.

Lees dit stukje uit “de Volkskrant” van vandaag eens rustig en zonder vooroordelen door?

PVV-Kamerlid nacht in cel om mishandeling

Van onze verslaggever John Wanders op 30 september '10, 14:21, bijgewerkt 30 september '10, 14:35


PVV-Tweede Kamerlid Marcial Hernandez (ANP)


DEN HAAG - Het PVV-Kamerlid Marcial Hernandez (36) is gisteravond in Den Haag aangehouden op verdenking van geweldpleging. Hij heeft de nacht doorgebracht in een politiecel.
Het opgepakte Kamerlid zou een 30-jarige medewerker van het ministerie van Economische Zaken door het geven van een kopstoot hebben mishandeld bij een ruzie op het Plein, een bekend uitgaansplein bij de Tweede Kamer. Bij het incident dat tot zijn aanhouding leidde, zijn geen andere personen gearresteerd. Hernandez werd toen de politie arriveerde door omstanders aangewezen als de amokmaker.
Oud-militair Hernandez is de eerste defensiewoordvoerder in de Tweede Kamerfractie van de PVV. Hij begon zijn militaire loopbaan als soldaat bij de Luchtmobiele Brigade. In zestien jaar tijd klom hij bij de Koninklijke Landmacht op tot de rang van majoor, meldt de PVV op haar website.
Het nieuws over de arrestatie van Hernandez komt voor de PVV op een ongelukkig moment, met het kersverse regeerakkoord net op tafel. Als gedoogpartner van de beoogde kabinetspartijen CDA en VVD wil de PVV nu vooral gezag uitstralen.

Ik lees het op deze manier:

Er zijn problemen geweest en het is niet geheel duidelijk wat er is gebeurd. De omstanders wijzen Marcial Hernandez aan als de dader.
De dader heeft het tijdens een zestien jarige imposante carrière bij de Luchtmobile Brigade geschopt van soldaat tot majoor geschopt. Niet écht iets dat veel asociale vechtersbazen kunnen zeggen! Maar wat nog het ergste is dat aan het einde van het bericht de kabinetsformatie erbij wordt gehaald.
Die heeft met dit op zich staande geval net zoveel te maken als de verdrinkende Taliban soldaten in Pakistan.

Zelf ben ik de afgelopen weken in Nederland ook meerdere malen gewaarschuwd voor de gevaren van het politiek getinte schrijven op mijn weblog.
‘ ???????????????’
‘Wat?’
‘Ik?’
‘Wat doe ik dan in hemelsnaam verkeerd?’
Ik lucht mijn hart en zet mijn ideeën en gevoelens op papier. Ik durf een iedereen aan te kijken en eerlijk en oprecht te zeggen dat ik alle mensen waardeer mits ze eerlijk, open en niet onderdrukkend zijn. Ik wil niemand opzettelijk kwetsen want de vrijheid van meningsuiting is een groot gemeenschappelijk recht dat ook de linkse stemmingmakers niet mag worden ontnomen.
Maar heden waar de arme arbeiders, aanhangers van de SP, PvdA, CP en Groen Links, meer en meer geschoold zijn en toegang hebben tot de meeste (on)waarheden op het internet en ook de zieltjes die vroeger drie keer per weekend liedjes zaten te zingen naar een halfnaakte man met een baard die aan de muur hing worden geconfronteerd met de misstanden van de militaristische leiding van de socialistische staten en de katholieke kerk wijzer zijn geworden wordt het steeds moeilijker om de nieuwe orde van politici te weerstaan.

Even wat geschiedenis!

In een ver verleden werd er op 26 augustus 1894 een politieke partij opgericht die de afkorting SDAP, “Sociaal Democratische Arbeiders Partij” kreeg. De oprichters trokken terecht ten strijde tegen de erbarmelijke leefomstandigheden en wantoestanden in de fabrieken en bedongen sociale wetten voor de armen en arbeiders waarvan er enkele nu nog van kracht zijn. Het idealisme en het doel waren goed maar ze zijn anno 2010 wel te ver doorgeschoten!
Hun tegenstander in de politiek was de RKSP, de “Roomsch-Katholieke Staatspartij”. De RKSP baseerde zich op bijbelse normen, volgens de katholieke leer. Op sociaal gebied was voorts de pauselijke encycliek “Rerum Novarum” uit 1891 van groot belang. Daarin was staatsingrijpen bepleit om een sociale samenleving te krijgen. Socialisme werd daarin krachtig afgewezen. Het hanteren van bijbelse normen kwam onder meer programmatisch tot uiting bij de zedelijkheidswetgeving en het familierecht, en verder bij zaken als het bevorderen van de zondagsrust, en bij het 'beteugelen' van bioscopen en schouwburgen, en het tegengaan van alcoholisme.

Na de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog, veranderden beide politieke grootmachten en gezworen vijanden beiden hun naam.
De SDAP ging over in de PvdA. De vijand uit de verschrikkelijke oorlog met Duitsland heette de “NSDAP” en dat leek natuurlijk als anderhalve druppel water op de oude naam van de strijders voor sociale gelijkheid.
De RKSP veranderde haar naam in de KVP, de S was nu een pseudoniem voor het Socialisme geworden en daar wilde katholiek Nederland niet mee geassocieerd worden. Er waren immers nog genoeg zaken die de doofpot in moesten!

Hitler zijn moeder, Klara Hitler, was vroom katholiek en voedde Hitler op volgens haar eigen strenge geloof. En ook de rijkscommissaris die Nederland in zijn ijzeren greep had gehad, de Oostenrijker Arthur Seyss-Inquart, was een devoot katholiek.

Als er één partij zou zijn geweest die recht had gehad om na de bevrijding van de Nazi’s haar stem te verheffen was het de Communistische Partij. Zij waren als eerste ondergronds gegaan en waren tot midden 1944 de ruggengraat van het verzet geweest. Maar zij worstelden nu met het grootste probleem uit hun geschiedenis, het communisme was nu de vijand geworden van de geallieerden die ons bevrijd hadden en daarmee veranderden ze van bevrijders tot spionnen voor het verderfelijke Rusland.
Dus het mocht niet zo zijn want de twee geboren aartsvijanden sloten een pakt! Het is nu eenmaal beter om de macht te delen met de vijand dan met lege handen te staan!

Van de vijftien Ministers-presidenten, titel vanaf 1945, die Nederland sinds de tweede wereldoorlog heeft gehad zijn er twee niet uit dit pakt voortgekomen, maar als ik de fusie uit 1980 van KVP, CHU en ARP in ogenschouw neem dan wordt de score 100%. Dus op zijn boerenlullen Nederlands gezegd zijn de PvdA en het CDA voor 100% verantwoordelijk voor de situatie waar ons mooie Nederland zich in bevindt. In hun ogen zijn haar politieke afvalligen en de oppositie onder leiding van de VVD de oorzaak van alle problemen.

‘Macht maakt onverschillig en zachte heelmeesters maken stinkende wonden!’

‘Maar waarom zijn die twee partijen dan zo bang voor de PVV en de VVD?’

Het antwoord is eenvoudig! Stel dat het nieuwe, nog te vormen, kabinet wel de goede weg inslaat? En het volk ziet dat er een nieuwe verfrissende wind overr het binnenhof waaid. Dat zou dan meteen de nekslag zijn voor de socialisten die toch al op een historisch dieptepunt staan.

‘Maar waarom wil het CDA dan plotseling wel in zee met die twee?’

Dat antwoord is ook heel eenvoudig! Het regeren met de vijand is vijfenzestig jaar goed gegaan, en waarom zouden we het dan niet de komende vijfenzestig jaar met de VVD/PVV proberen? Als die in de toekomst ook nog eens gaan fuseren dan hebben we de touwtjes de komende jaren weer strak in handen. En niets smaakt naar meer dan macht!

Voor de kleintjes en de Socialisten,
nog een stripverhaaltje voor het slapen gaan!


In een land ver weg woonde eens een striptekenaar die voor een onschuldige tekening van een man met een tulband door honderden miljoenen gelovige mensen de dood werd toegewenst!


Nadat de tekenaar openlijk bedreigt werd en door de linkse Europese kliek het zwijgen werd opgelegd kwamen zijn wereldberoemde vrienden uit het buitenland in actie!


Het tekenen was nu een gevaarlijk vak geworden! Je kon maar beter al je potloden, pennen en penselen weggooien want voordat je het wist was je verkeerd begrepen!


Maar gelukkig leven we in een verenigd Europa waar de Socialisten en de Katholieken het in de meeste landen voor het zeggen hebben. Samen zouden ze de verrechtsing wel kunnen weerstaan! Gewoon gezellig een kopje thee drinken en de probleemschoppers een beetje hun zin geven, net als vroeger met kleine kinderen.


Als we onszelf maar een beetje zouden aanpassen aan die vriendelijke arme mensen van ver hier vandaan die gebrekkig onze taal spraken dan kwam het allemaal wel goed.


En van een beetje aanpassen gingen we steeds verder naar wel een beetje veel aanpassen! Het kwaad was bijna geschied en dan was er écht geen tijd meer geweest om onze eigen cultuur te redden.


Maar de aanpassing was ongemerkt zelfs zo ver gegaan dat er nu ook al politieke zelfmoordterroristen binnen de eigen gelederen van de Katholieke politieke partij rondliepen. Zouden zij dan ook tientallen maagden ontvangen en eeuwig leven in de hemel waar Halal voedsel elke dag op het menu staat?

Ab Klink


Vanaf een afstand keek een erg boze eenzame meneer die met iedereen in de wereld ruzie heeft mee, en hij zag dat het goed was.


Maar gelukkig heeft dit verhaal ook een goed einde. Er zijn voldoende terroristische organisaties in de wereld dankbaar dat de PvdA ontwikkelingshulp en subsidies van ons belastinggeld stuurt zodat er wapens en bommen kunnen worden gekocht om onschuldige mensen die anders denken te doden.


Probeer nu lekker slapen gaan en droom niet van de stille Jihad! Zij zullen tenslotte overwinnen want zij hebben alle tijd en allemaal minimaal vier kinderen.

“De Islam is Vrede”

‘Ze zijn een aanwinst voor onze samenleving en cultuur!’




Naschrift:
In mijn belevingswereld is iedereen die bijdraagt aan een vreedzame samenleving welkom in Nederland, ongeacht zijn kleur, zijn afkomst of geloofsovertuiging. Maar er is in mijn Europa geen plaats voor extremisten dan ook in welke vorm die openlijk geweld, moord en onderdrukking prediken.
Ik ben het er zelfs niet mee eens dat die mensen zich aan ons moeten aanpassen want dan vermoord je je eigen cultuur. Maar als je je niet wil aanpassen verwacht dan ook niet extra hulp bij die gevallen waarin je denkt extra hulp nodig te hebben! Chinezen en Molukkers zijn hier prima voorbeelden van.

Over enkele dagen ga ik weer op reis en zal geruime tijd doorbrengen in Islamitische landen, ik heb daar veel vrienden met wie ik veel leuke momenten zal hebben. En het leukste is dat óók zij het gebruik van geweld afwijzen. En als ik een keer een biertje drink dan is dat voor hun geen probleem! Want ik ben tenslotte geen moslim dus hoef ik me niet aan de regels uit de Koran te houden.

En in het geval van Marcial Hernandez? Vier Marokkanen beroven een man op een fiets. De politie arriveert en de omstanders, allen Marokkanen, wijzen de gewonde fietser aan als dader.
‘Meekomen jij’, sommeert oom agent.
‘En mijn fiets dan’, antwoord de gewonde man.
‘Die is van mij!’, roept Mohammed terwijl hij langzaam in de verte verdwijnt.


(Alle cartoons zijn ongewijzigd geplaatst zoals ik ze op het internet heb aangetroffen)

zondag 26 september 2010

Nederland: Een middag Jesse Garon & The Greyhounds

Zaltbommel

Gelukkig was het weer redelijk maar mijn gestel stond niet op bewegen of iets ondernemen. Ik had er zelfs een beetje spijt van dat ik had afgesproken om vanmiddag naar Rossum te gaan. Samen met Henk zou ik een concert van “Jesse Garon & The Greyhounds” bezoeken.
Het was een gezellige middag met veel oude bekenden en een paar pinten Guinness.



Jesse Garon & The Greyhounds



Bedankt Eric, en nog vele mooie jaren voor de "Morrison's Irish Pub"

vrijdag 24 september 2010

Nederland: Alweer een week voorbij

Zaltbommel

Ook deze week is weer omgevlogen zonder noemenswaardige hoogtepunten. Het altijd onvoorspelbare weer in Nederland heeft me weer parten gespeeld. De geplande uitstapjes vielen in het water of de weersverwachting was zo slecht dat ik ze maar op de lange baan schoof.
Natuurlijk dronken we op donderdag een biertje in de kantine van NIVO-Sparta

Vandaag zou dus een dag zijn geworden met oneindige regen en motregen maar het tegenovergestelde verscheen. Perioden met zon en een mooi Hollandse lucht volgepakt met grijze en witte wolken. Mooi weer om te gaan fietsen!

De pijn in mijn knieën is alweer verdwenen en mijn zitvlak begint aan het zadel te wennen. Den Bosch was opnieuw het doel en ik moet eerlijk zijn dat nu ik de cadans en de juiste versnelling heb gevonden het allemaal een stuk gemakkelijker gaat. De achtendertig kilometer rolden onder de wielen door en ik weet nu dat een dagtocht van zestig kilometer geen enkel probleem zal geven. Wanneer ik in april een meerdaagse tocht ga maken zal ik ook eens proberen de tachtig kilometer op een dag te halen.
De ooievaar is geland

De Hedelse Spoorbrug uit 1869

donderdag 23 september 2010

Nederland: De overeenkomst tussen Feyenoord en Liverpool

Zaltbommel

In een land ver ver weg lang geleden woonde een voetbalploeg die heel heel sterk was. Ze waren zo sterk dat ze in vijftien jaar (1975-1990) jaar wel eenendertig grote prijzen wonnen. Ze waren zo goed dat ze zich onverslaanbaar waanden. Maar ook de tijd stond niet stil en de ploeg werd ouder en zwakker.
De supporters bleven echter achter in deze roes en hoopten dat de gloriedagen weer snel zouden terug keren. Maar het tegendeel gebeurde! Ondanks de vele paniekaankopen van te dure spelers en de regie van de beste trainers van de wereld zijn zij al sinds 1990 niet meer tot kampioen van Engeland gekroond.
Maar wat je het meeste opvalt is dat als je met de supporters van Liverpool spreekt dat ze al het gevoel voor de realiteit verloren hebben. Ze leven nog steeds in het verleden en praten liever over hun gloriedagen en over het elftal van 1983-1984 dat de treble won. Met spelers die in Engeland speler van het jaar waren als Kenny Dalglish (1983), Ian Rush (1984) en John Barnes (1988) waren het zeker mooie dagen.
De prijzen van Liverpool


Bij Feyenoord Rotterdam is het niet anders!

Citaat van de Feyenoord website:
In de nacht van 6 op 7 mei 1970 raasden vier treinen door de nacht. Zij waren op de terugreis van Milaan naar Rotterdam. Duizenden voetbalsupporters op weg naar huis, bekaf, maar dolgelukkig. Zij waren erbij geweest! Voor het eerst in de geschiedenis van het Nederlandse voetbal was een Europacup gewonnen. Wat Ajax een jaar eerder niet lukte, daarin slaagde nu wel hun club, hun Feyenoord. Met 2-1 was de Schotse kampioen Celtic verslagen.
Zenuwslopend was het geweest. Pas na 117 minuten, toen de tegenstander al op een replay rekende, gaf Ove Kindvall met een lob over de doelman de verdiende genadeslag. Voor ruim 25.000 Feyenoord-supporters was het Milanese San Siro-stadion even een stukje van de zevende hemel. Miljoenen hadden thuis, nagelbijtend en met samengeknepen billen, de wedstrijd voor de televisie gevolgd.


Wat me in dit stukje het meest opvalt is dat ze de strijd tegen AJAX om als eerste Nederlandse voetbalclub een Europacup te winnen belangrijker vonden dan het winnen van de Europacup zelf. De rivaliteit met AJAX was groter dan de Europacup 1!



Als je bij Feyenoord over hun gloriejaren moet spreken dan moet het wel 1991 t/m 1995 zijn toen ze in vijf jaar vier keer de KNVB beker (1991, 1992, 1994, 1995) wonnen, en één maal kampioen van Nederland (1993) werden.

De prijzenkast van Feyenoord


In deze gloriejaren van Feyenoord (1991-1995) werd AFC Ajax twee keer kampioen van Nederland (1994, 1995), won één keer de KNVB beker (1993), won drie keer de Nederlandse Supercup/Johan Cruijff schaal (1993, 1994, 1995), won de eerste editie van de EUFA Champions League (1995), won de Europese Supercup (1995) en won de Toyota Cup (Wereldbeker) (1995). Maar het waren toch de gloriejaren van Feyenoord.

De prijzenkast van AJAX


Maar vandaag wanneer de huidige trainer van Feyenoord met een uitspraak na de verloren wedstrijd tegen Roda JC komt.

Citaat uit de krant van vandaag:
"We moeten één zijn met elkaar. Daar staat Feyenoord ook om bekend”, betoogde Been na de uitschakeling door Roda JC in het KNVB-bekertoernooi. "Het heeft geen zin om tegen het bestuur of tegen wie dan ook tekeer te gaan. We moeten ook niet meer zeuren over het verleden. We moeten juist allemaal achter de club blijven staan en onze rijkdom koesteren. Dat zijn de vele jonge talenten bij Feyenoord.”

En dat klopt! Want elke voetballiefhebber die met een Feyenoord supporter een gesprek aangaat is het spuugzat dat het gesprek altijd eindigt met de opmerking:
‘Maar wij waren de eerste Nederlandse ploeg die een Europacup won!’

De volgende trainer van Feyenoord?


De laatste auto’s met een sticker “Feyenoord Landskampioen” verdwijnen nu ook uit het straatbeeld want dat kampioenschap dateert alweer uit 1999.

Vanavond ga ik weer lekker een biertje drinken met mijn Feyenoord vrienden in de kantine van NIVO-Sparta in Zaltbommel. Het is altijd gezellig maar ik ben bang dat het gesprek na een paar flesjes Bavaria bier weer over de verloren wedstrijden tegen AJAX en Roda JC gaat. En ook vanavond zal de laatste zin die ik hoor zijn:

‘Maar wij waren de eerste Nederlandse ploeg die een Europacup won!’

dinsdag 21 september 2010

Nederland: De eerste beproeving

Zaltbommel

Vandaag was het eindelijk mooi weer en ik kon eens gaan kijken hoe het fietsen gaat. Veel websites geven geen enkele informatie wat een gemiddelde tourfietser ongeveer per dag aflegt. De mensen die ik gesproken heb geven aan dat een getrainde fietser per dag gemiddeld tijdens een meerweekse reis tussen de zestig en tachtig kilometer per dag aflegt. Dat is dan inclusief de ingelaste rustdagen. Een ongetraind maar fit persoon, waaronder in mezelf reken, zou tussen de veertig en zestig per dag zonder problemen kunnen afleggen.
Met deze cijfers in mijn achterhoofd stapte ik op de fiets naar Den Bosch. “Halfords” was mijn doel omdat ik nog wat spullen voor mijn motortrip in Thailand moest kopen. Het was heerlijk weer en ik had de route op mijn gps uitgezet.
De eerste kilometers waren een beetje onwennig en hetzelfde probleem als bij het alleen wandelen stak de kop op. Ik wilde te snel gaan, en dat was op de fiets moeilijk. Mijn benen gingen óf te snel rond óf ik was een versnelling te hoog en het trappen ging te zwaar.

Een groepje fietsers die voor me kwam rijden gaf een poosje het tempo aan en ik kon me daarop instellen. Na een paar minuten stond alles goed en ik had de juiste cadans gevonden.
‘Te voet zie je heel veel en op de fiets zie je veel.’
Ik genoot van het rivieren landschap en zonder problemen legde ik de zestien kilometer naar de winkel af.
Mijn benen trilden wel toen ik de fiets voor de winkel op slot zette!
De spullen die ik zocht waren op voorraad en binnen tien minuten was ik weer op weg naar huis. Het ging echt lekker en bij Hedel besloot ik om een stukje over de dijken rond te rijden. Het weer was goed en er waren voldoende insecten in de lucht om mijn honger te stillen.
‘Ja, echt! Ik denk dat ik er wel een dozijn heb ingeslikt!’

Na tweeënveertig kilometer, in een kleine drie uur, parkeerde ik mijn aluminium ros in de gang aan de Omhoeken. Ik was niet echt moe maar mijn knieën voelden wel wat geïrriteerd aan en ik had een enorme trek. Met andere woorden, de eerste test was geslaagd en ik weet zeker dat ik zonder problemen zestig kilometer per dag kan fietsen.. Mits het maar droog is!
Ik moet nog trouwens nog wel even bij Rijwielhandel Bert van Osch langs om mijn voorderailleur te laten afstellen, voor de rest is het een heerlijke fiets.

zondag 19 september 2010

Nederland: “Wie slim is boekt bij Tix.nl!”

Zaltbommel

Mooie slogans!

‘Zelf uw stoel kiezen!’
‘Inzicht in beschikbare beenruimte!’
‘Kwaliteit en stiptheid maatschappijen vergelijken!’

Deze kreten klinken uit de tv terwijl ik de naam van de internetsite maar slecht kan verstaan. Het blijkt “Tix.nl”.
‘Waarom spenderen de mensen achter deze nieuwe boekingsite zoveel geld aan televisie en radio reclame terwijl er al enkele tientallen op het web aanwezig zijn?’
‘Correct!’
‘Om geld te verdienen! Veel geld te verdienen’
Natuurlijk kan ik het niet laten om een paar boekingen te proberen en dan te vergelijken. De meeste zijn een paar tientjes duurder dan bij een andere boekingsite die ik wel eens gebruik of rechtstreeks bij de luchtvaartmaatschappij.

De mens is namelijk van nature lui en daar is veel geld mee te verdienen!

Bij Tix.nl



Rechtstreeks bij Britisch Airways



Het verschil is dus precies € 30,-! En dat is toevallig. Of toch niet? En zo zie je maar dat er gemakkelijk geld valt te besparen als je een beetje oplet en tijd en energie in je speurtocht steekt.

Mijn advies is dan ook:

‘Boek zo vroeg mogelijk en boek rechtstreeks bij de luchtvaartmaatschappij.’



Maar let wel op! Je hebt een creditcard nodig en het kan zijn dat ze naar de creditcard vragen waarmee de tickets betaald zijn. Dus laat nooit een ander voor je betalen tenzij je een fotokopie van de kaart kan overleggen met een handgeschreven verklaring in het engels van de houder van de creditcard. Even bellen met de luchtvaartmaatschappij kan ook helpen.

vrijdag 17 september 2010

Nederland: Is Wilders echt fout?

Zaltbommel

PvdA noemt rechts kabinet “bruin”
door Richard van de Crommert

AMSTERDAM - De PvdA in Amsterdam heeft donderdagmiddag hard uitgehaald naar het aanstaande rechtse kabinet. Het hoofdstedelijke PvdA-gemeenteraadslid en oud-rechterhand van Wouter Bos, Geke van Velzen, stelde in een raadsvergadering dat het 'kabinet Bruin 1' er nu aan komt.

De term 'bruin' is een rechtstreekse verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog. Toen werden NSB'ers en nazi's bruinhemden genoemd.
Tijdens de rondvraag vroeg Van Velzen hoe Amsterdam omgaat met het nieuwe kabinet, dat gevormd wordt door VVD en CDA. Daarbij stelde ze dat het erop lijkt dat 'Bruin 1' er nu aankomt. Ze vroeg zich af wat de gevolgen zijn voor de hoofdstad.


En dit mag ongestraft in Nederland?


Fascisme
Vooral raadslid Maurice Limmen (CDA) reageerde furieus op de term waarmee de PvdA'er Van Velzen verwees naar een mogelijk rechts kabinet.
"Wat wilt u hiermee zeggen", repliceerde hij. "Iedereen weet dat bruin verwijst naar fascisme en de nazi's." Van Velzen reageerde door te stellen dat de term al in de media werd gebruikt. Gevoelsmatig had ze het idee dat het wel een correcte beschrijving was.
Robert Flos (VVD) kon zijn woede na afloop niet meer verbergen. "Dit is walgelijk", vond hij. "Stemmingmakerij van de hoogste orde en inhoudelijk onjuist. Dit draagt zeker niet bij aan de relatie van het nieuwe kabinet met Amsterdam."
Maar Van Velzen is niet de enige die de term 'bruin' gebruikte het aanstaande kabinet. GroenLinks-raadslid Evelien van Roemburg dreigde eerder deze week dat 'de formatie van Bruin 1' niet gemakkelijk gaat worden voor de VVD in Amsterdam.


Links toont zich weer een slecht verliezer! En dat wordt in de toekomst alleen maar erger want de mensen in de straat die tegenwoordig nog links stemmen worden met de dag minder. Al dat linkse gekakel over communistische en Socialistische saamhorigheid komt de gemiddelde Nederlander zijn strot uit. De gemiddelde Nederlander heeft nu bijvoorbeeld in de vorm van het internet toegang tot een onuitputtelijke bron van informatie. Tegenwoordig vormen de mensen hun eigen mening terwijl veertig jaar geleden “de Volkskrant” en de partijkrant de enige bronnen van informatie waren. Laten we eerst eens kijken naar de definitie van een Socialistische samenleving?

Volksrepubliek en Socialistische Republiek
Deze twee republikeinse stelsels zijn praktisch hetzelfde en komen vooral voor in communistische (stalinistische) landen en volksdemocratieën. Het ambt van staatshoofd wordt veelal vervuld door een voorzitter van een Nationale Assemblée of door een voorzitter van een Staatsraad (zie: Staatsraadvoorzitter). In de alledaagse praktijk ligt de macht veelal in handen van een partijleider.
De term 'volks' is aan republiek toegevoegd om extra te benadrukken dat het volk aan de macht is en niet een selecte groep. Dit vanwege de (oude) associatie van het woord republiek met de aristocratische inrichting van de Romeinse staat in de Oudheid. Het is geen monarchie, maar een republiek en er is dus geen erfopvolging. Het is bovendien bijzonder, omdat al het volk het voor het zeggen heeft.
Tegenwoordig is dit niet meer zo bijzonder, omdat bijna alle democratieën ter wereld een tamelijk algemeen kiesrecht kennen. Dat is echter niet altijd zo geweest. Vandaar dat de term volksrepubliek kon ontstaan. Het is een contrast met de als klein-burgerlijk ervaren democratieën, waar meestal (tot het begin van de 20ste eeuw) een hoeveelheid geld of bezit als drempel gold om te mogen stemmen.

Als deze vrouwelijke leden van de “Partij van de Arbeid” en “Groen-Links” eens goed in de wereld om zich heen kijken dan zien zij een lijst van landen met mooie politieke experimenten waarbij “het Socialisme” de ideologie achter de regering was.

De nog overlevende socialistische volksrepublieken zijn:











Nu heb ik zelf drie van deze landen persoonlijk bezocht en ik heb er een heerlijke vakantie beleefd.
‘Waarom?’
‘Omdat het er goedkoop en de armoede groot was.’
Maar wat me in deze landen nog het meest opviel was de kloof tussen arm (het volk) en rijk (de corrupte partijbonzen en hun trawanten) enorm groot en onoverbrugbaar was. De vijftig jaar onafhankelijkheid hebben hier dus wel windeieren gelegd.

Maar wat nog meer angstaanjagender is is de lijst van landen waar het experiment mislukt is:

Duitse Democratische Republiek (Oost-Duitsland) (1949-1990)

Socialistische Federale Republiek Joegoslavië (1963-1992)

Volksrepubliek Hongarije (1949–1989)

Democratische Volksrepubliek Jemen (Zuid-Jemen) (1967–1970)

Volksrepubliek Albanië (1946–1976)

Socialistische Volksrepubliek Albanië (1976–1992)

Volksrepubliek Bulgarije (1946–1990)

Volksrepubliek Buchara (1920–1924)

Volksrepubliek Polen (1952–1989)


Wanneer ik dit lijstje doorloop komen herinneringen in mij op van feestende PvdA-ers met rode rozen.‘Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat je feest viert voor een nederlaag van een ideologie die je zelf aanhangt?’
(Ik wil hier ook geen foto’s meer over plaatsen want wordt mijn website 18+)

De roman “Hart der duisternis” van Joseph Conrad is het antwoord!

Quote:
Marlows eerste opdracht is deze Kurtz op te zoeken. Met een gammele stoomboot wordt het een lange tocht tegen de stroom in, voortdurend boomstronken ontwijkend, door niets dan oerwoud omringd, en met een groep kannibalen in dienst om de boot door ondiepten te duwen. Als Kurtz eindelijk bereikt wordt, blijkt deze helemaal van god los: alle wetten, alle normen, alle beschaving heeft hij overboord gezet, het enige wat voor hem nog telt is zijn eigen zin, zijn eigen wil. Kort voordat Kurtz een paar dagen later sterft, velt hij zelf het oordeel over deze toestand van totale ongeremdheid: "The horror! The horror!" ("Het afgrijzen! Het afgrijzen!")


De enige drijfveer van de PvdA en haar bestuurders is gelijk aan die van alle andere partijen. De onverzadigbare honger naar macht. En alle middelen zijn geoorloofd om het doel te bereiken. Er mag door het volk niets fout worden gezegd over “Joden” en “Zwarte Pieten” maar onze vertegenwoordigers mogen democratisch gekozen leden van de Tweede kamer wel ongestraft zwart maken. (Mijn excuses voor deze opmerking). Aan het einde wacht toch wel een goedbetaald commissariaat bij een multinational!

Als ik naar de twee bovenstaande lijstjes van socialistische landen kijk dan zou ik willen vragen om al die mensen die het socialisme in hun hart hebben gesloten naar deze landen te emigreren voordat Nederland ook in het rijtje van mislukte experimenten opduikt.

Dat het Communisme en Socialisme op haar laatste benen loopt is voor de meesten wel duidelijk. We zien de laatste stuiptrekkingen van deze oude en onwerkbare ideologie. Maar vergeet niet! “Een kat in het nauw maakt rare sprongen”






Bruinhemden:

Bruinhemd
` bruin - hemd de -woord bruinhemden 1 lid van de SA, de eerste grote paramilitaire organisatie van de nationaal-socialisten, waarvan de leden in bruine hemden gekleed gingen; 2 bij uitbreiding nationaal-socialist '

woensdag 15 september 2010

Nederland: Weggegooid geld?

Zaltbommel

Laat ik eerst beginnen met te zeggen dat het me ontzettend aan mijn hart gaat wanneer er een eind komt aan een jong óf oud leven. Het feit dat het gaat om een twintigjarige man uit "Burundi" doet er niets aan toe. Ook niet omdat het om een politieke of economische vluchteling gaat. Dit alles voordat ik als racist wordt afgeschilderd en als gematigd aanhanger van Geert Wilders in een verkeerde box wordt geplaatst.

Zolang ik me kan herinneren zwem ik al in de Waal. Vroeger had mijn grootmoeder een oude schoenendoos met zwart/wit foto’s en op één van die foto’s stond het hele gezin in badpak en zwembroek. We waren met z’n allen op een mooie zomerdag in het midden van de jaren zestig op een standje aan de Waal.
Natuurlijk werd ons als kind met de paplepel ingegoten dat de Waal een gevaarlijke plek was als je je niet aan de regels hield. En zo’n zomermiddag kwam er ook! Er was een jongen bij ons uit de buurt in het water van de haven geraakt en verdronken. De verslagenheid in de buurt was groot maar ik moet er wel bij vermelden dat de knaap lichtelijk geestelijk gehandicapt was. We woonden toen in een echte volksbuurt met veel grote gezinnen. De verbondenheid was van een sterkte zoals je die nu weinig meer ziet.
Natuurlijk ging de tijd verder en wij bleven zwemmen in de Waal. Daar kwam pas verandering in toen mijn zus verhuisde naar de Prins van Oranjestraat.

“Het Sportfondsenbad” was toen voor een paar jaar “The Place to Be”.
‘Wie van mijn leeftijd, zo rond de vijftig, heeft er niet leren kussen op de afgeschermde achterweide?’
Als ik nu terugkijk naar wat er van over is dan kan ik weinig anders concluderen dan bar weinig. De altijd in geldnood verkerende gemeente Zaltbommel had jaren geleden de grootste plannen om de grond maar te verkopen aan een projectontwikkelaar en zo twee vliegen in één klap te slaan. Helaas voor de ouders én de kinderen werden de twee buitenbaden gesloten. Van de kosten was er maar weinig meer over en de baten zouden voor een kort moment de bodem van de geldkist bedekken.

De volgende attractie om de mooie Hollandse zomervakanties door te brengen werd “de put van Zanen”, ondertussen was ik al een jaar of dertien en ik begon de anatomie van de meisjes nu wel leuk te vinden. De plas lag ver buiten Zaltbommel en was omgeven met maïsvelden en bomen. Een zandzuiger die midden in de put lag had natuurlijk ook een onweerstaanbare aantrekkingskracht op jongens die in de pubertijd waren. Hier kon je je bewijzen door onder het toeschouwend oog van tientallen meisjes aan de waterkant van de zuiger af te duiken. Het liefst met een sierlijke salto waardoor je soms met een smak op het water terecht kwam. Zolang als ik me kan herinneren is er nooit iemand in de put van Zanen verdronken.

Na de avonturen aan de put van Zanen trokken we met z’n allen richting Oensel. “ ‘t Zandgat” was groter, lag nog verder verwijderd van de beschaving en we konden er zomers kamperen. Vanaf 1975 tot zeker 1982 hebben we hier de mooiste zomers van mijn leven beleefd. Één keer is het misgegaan, als ik de zelfdodingen niet meetel. Een Marokkaans kind was met vriendjes het water in gegaan en had het contact met de opgeblazen binnenband verloren. Helaas kwam er ook aan het leven van dit kind veel te vroeg een einde.
Nooit zijn er borden geplaatst dat het zwemmen in de put van Zanen of het Zandgat gevaarlijk was!

‘Waarom?’
Omdat iedereen met een beetje gezond verstand wist en door zijn ouders of opvoeders er op was geattendeerd dat het gevaarlijk kon zijn. Bij mij persoonlijk was het er zo sterk ingewreven dat ik nooit ‘t Zandgat heb overgezwommen, niet in de lengte en niet in de breedte. Menig keer ben ik uitgelachen maar ik dat deerde me niets.

Op 11 juli 2010 was er een twintig jarige Burundese vluchteling met zijn vrienden naar de Waal gegaan om te zwemmen óf te pootje baden. Vele onduidelijke speculaties over of het slachtoffer nu wel óf niet kon zwemmen heb ik in de afgelopen week aangehoord. Het is natuurlijk een tragedie als zo’n jong leven abrupt en ongelukkig wordt beëindigd.

‘Maar wat ik niet begrijp is de lobby die er na ontstond om borden te gaan plaatsen dat het zwemmen in de Waal gevaarlijk is!’
OK, elke dode door een ongeval is er één teveel maar een verkeersslachtoffer op de Steenweg leid ook niet tot een kostbare overdaad van waarschuwingsborden:
“Pas op! Oversteken is gevaarlijk!”
Want iedere verkeersdeelnemer met een beetje gezond verstand weet dat hij bij het oversteken van een drukke weg goed moet opletten!

De hamvraag is dus:
‘Wat heeft er toe geleid dat er een lobby voor die waarschuwingsborden is ontstaan?’
‘Het antwoord is volgens mij nog veel eenvoudiger dan menigeen denkt.’
Een groep mensen grepen deze kans met twee handen aan om eindelijk weer eens in het middelpunt van de belangstelling te kunnen staan. Zoals zoveel strijders die vechten voor onzinnige zaken en rechten. Ze hebben weinig of niets om voor te leven. Het is niet het doel dat belangrijk is maar de belangstelling voor een totaal onbelangrijk persoon die de drijfveer is.

Maar wat mij verbaasd is dat er ooit één woord gerept over de overbetaalde sociaal werker of hulpverlener die hier te kort is geschoten.
‘Had dit persoon niet opgelet of de juiste voorlichting gegeven?’
‘Is zijn aanstelling ooit in gevaar geweest omdat hij heeft gefaald?’
Ik ben bang van niet. En zo hebben we nu dus horizon vervuilende borden langs onze mooie pittoreske rivier staan betaald door de inwoners van de gemeente waarvan het geld beter besteed had kunnen worden aan een uitje voor de bejaarden of een project voor de autochtone Zaltbommelse jeugd. Maar wat mij nog meer verbaasd is de ongelofelijke snelheid waarmee de bijna altijd lakse gemeente hierop heeft gereageerd!

Toen er vijftien jaar geleden een probleem ontstond in de binnenstad met als broeipunt de Omhoeken had de gemeente borden moeten plaatsen! Zelf ben ik in mijn eigen huis mishandeld en buiten meerdere malen bedreigd als er weer één tegen mijn voordeur aan stond te pissen. Het ging zelfs zo ver dat ik de wethouder van Engelen, die toen nog om de hoek in de Nonnenstraat woonde, een keer midden in de nacht uit zijn bed heb gebeld zodat hij met zijn eigen ogen kon aanschouwen wat er honderd meter van zijn huis allemaal gebeurde.
De politie reikte mij ook een hand, hun advies was:
‘Je kan beter geen aangifte doen in verband met represailles!’
En daar sta je dan als hardwerkende belastingbetaler.

‘Voordat U als lezer mij ook als aanhanger van Geert Wilders gaat afschilderen verzoek ik U om nog één keer diep na te denken?’
‘Waarschijnlijk heeft U als lezer ook niets tegen al deze zaken zolang het maar niet bij U voor de deur gebeurt!?’
Vijftien jaar geleden had de gemeente deze borden moeten plaatsen op de plaatsen waar er overlast was! Dan was de bewoners van de binnenstad en bezoekers van Zaltbommel veel ellende bespaard gebleven en waren deze borden nu ook alweer uit het straatbeeld verdwenen.

Maar ik blijf bij mijn mening dat het pure geld verspilling die die ook nog eens het mooie gezicht op onze rivier verstoort.

En ook die overdaad aan waarschuwingsborden en verbodsborden in het algemeen is mij een doorn in het oog.
‘Kijk eens naar deze voorbeelden?’

Had één bord niet voldoende geweest? De hele mentaliteit van de maatschappij en de bestuurders moet aangepast worden.
‘Neem de trein eens als voorbeeld?’
Een treinstel heeft zestien deuren. Twee van die deuren hebben een voorziening waar je fietsen mag plaatsen. De Nederlandse Spoorwegen hebben gekozen voor twee gebodsborden in plaats van veertien verbodsborden. En dat is de juiste oplossing voor deze roodwitte horizon en historische binnenstad vervuilende problematiek.



Bron ongeval zwemmer
Bron verkeersbord Marokkaan verbod

dinsdag 14 september 2010

Nederland: Een nieuwe fiets

Zaltbommel

Ja, het is precies zoals de titel zegt! Ik heb een nieuwe fiets gekocht. De laatste tijd krijg ik steeds meer last van mijn rechtervoet. Hij wordt pijnlijk na een kilometer of vijftien en ik weet zelf dat het nooit meer goed zal komen. Steunzolen zouden verlichting kunnen brengen en die staan dan ook gepland in de niet verre toekomst. Ik blijf natuurlijk wel veel wandelen want dan zie je wat meer.
Maar ondertussen ga ik proberen mezelf op het fietsen te storten. Een mooie lichtblauwe Gazelle Fuente Pure 2010 is aangeschaft en ik wil nu de tweewieler meer gaan gebruiken rond mijn woonplaats Zaltbommel. De fiets was aantrekkelijk geprijsd bij Bert van Osch rijwielen in Zaltbommel. Natuurlijk had ik het internet afgestruind maar Bert kon mij ook een aantrekkelijke aanbieding doen. En dan is dicht bij huis gekocht natuurlijk altijd beter dan van een onpersoonlijke website.
De GPS zit op het stuur en ik ben al een beetje aan het plannen om meerdaagse tochten te gaan doen. Maar het probleem is natuurlijk het Nederlandse weer dus waarschijnlijk wordt de tocht doorgeschoven naar de lente van volgend jaar. Van de week krijg ik nog mijn fietstassen binnen en dan kan ik eens gaan kijken, met de gunst van de weergoden, waar we zo allemaal nog een dagtochtje kunnen gaan maken.

Deze foto is nog uit de catalogus! Volgende week de eerste foto’s van onderweg.

zaterdag 11 september 2010

Nederland: Op pad met Pieter

Zaltbommel

Op twee september heb ik me opgegeven voor een wandeling in Millingen. Lekker de natuur in op zondag en genieten van het mooie rivierlandschap. Ik ga meestal mee met een wandeling die ik op “de Wandelsite” heb uitgekozen. Het was de derde keer maar deze keer was het erg vreemd. Jullie weten dat ik graag met mijn GPS op pad ga om zo mijn afgelegde pad te analyseren en ook mijn foto’s te geotaggen. Mijn eerste vraag over de strippenkaarten en het vervoer naar het startpunt werd vriendelijk beantwoord.
Maar mijn volgende vraag wat het begin van een open gebleven conversatie.

‘Heb je misschien een gps track van de wandeling?’

Op zich geen vreemde vraag want er zijn tegenwoordig veel mensen die wandelen en/of fietsen met een GPS. Het antwoord dat ik ontving:

‘beste Jielus
Ik heb de wandeling zelf samengesteld en er veel tijd en moeite ingestopt.
Ik vind het ook niet prettig wanneer je de wandeling op je eigen GPS opneemt.’


Ik vond dit een vreemde reactie en probeerde de kaartlezer op zijn gemak te stellen door duidelijk uit te leggen wat mijn bedoelingen waren.

Beste Jeanne Pertijs,
Het is wel de bedoeling dat ik mijn gps meebreng omdat ik al mijn foto’s geotag. Ik weet dan altijd waar die foto's zijn gemaakt met de bijbehorende data. Ik hoop dat je daar geen bezwaar tegen hebt. Ik gebruik het alleen maar voor mezelf.


Een antwoord bleef uit en ik wist ik niet goed wat ik er mee aan moest. Ik was ondertussen te laat om nog via de website af te zeggen en dus probeerde ik het nog een keer met een email. Mijn bijdrage was ik nu toch al kwijt.

Beste Jeanne Pertijs,
Ik zeg af voor de wandeling van aanstaande zondag. Ik voel me niet op mijn gemak wanneer ik mijn gps moet verstoppen of wanneer de organisator niet blij is wanneer ik de wandeling vastleg. Natuurlijk kom ik hier op terug in een verhaal op mijn weblog. Veel plezier aanstaande zondag en veel succes met het organiseren van wandelingen.


Het antwoord op mijn laatste email bleef uit en daardoor ging de wandeling op zondag op het laatste moment niet door.

Ik belde mijn maat Tettje dat de wandeling op zondag waarschijnlijk niet door ging en vroeg meteen of hij zin had om vandaag met ons mee te gaan. De weersverwachting was goed en hij vond het ook leuk om weer eens ergens anders naar toe te gaan.

Vanochtend stapten we om kwart over negen op de trein naar Tilburg waar Pieter al in de ontvangsthal op ons stond te wachten. Hij had een wandeling van vijfentwintig kilometer op het internet opgezocht en wist waarschijnlijk niet dat dit wel een beetje teveel van het goede is.

We dronken een kop koffie bij “Herberg In den Bockenreyder" in Esbeek en begonnen aan een tocht die we waarschijnlijk niet zouden afmaken. De kleine stroompjes die rustig door de bossen kabbelen geven genoeg rust en inspiratie om te fotograferen dat de gemiddelde snelheid niet boven de tweeëneenhalve kilometer per uur uit kwam. Overal kwamen de paddestoelen uit de grond en wat kondigt nu beter de komst van de herfst aan dan die mooi kleurrijke zwammen? En tien uur wandelen was natuurlijk teveel van het goede! Tettje en Pieter genoten ook met volle teugen en het mooie weer droeg er ook aan bij.

Af en toe controleerde ik nog mijn email maar het antwoord van Jeanne bleef uit.
Tijdens een rustpauze bekeek ik mijn GPS en zag dat de route een rechte lijn vanaf het startpunt was. Er waren zeveneneenhalve kilometer afgelegd. We moesten dus omkeren want de tijd begon te dringen. We wilden ook niet te laat terug zijn want dan schoot het gezellig samen zijn met een pint bier na afloop erbij in.

Na ruim zestien kilometer, in vier uur en vijfenveertig minuten, vielen we voldaan op het terras van de herberg neer. Er was een receptie aan de gang waar een dixieland band een vrolijk deuntje speelde. Dit ook natuurlijk tot groot genoegen van de andere gasten. We dronken een paar biertjes en rond zes uur was het dus echt avond. Het was heel leuk om Pieter weer te hebben gezien en we spraken af om volgend jaar in april weer te gaan wandelen.

Er was nog steeds geen bericht van Jeanne en dat viel me wel tegen. De volgende keer als ik me ergens voor inschrijf vraag ik eerst of de GPS mee mag en ik zal ook de organisatie van “de Wandelsite” adviseren om te vermelden of er wel of niet een GPS mee mag worden genomen. Net als honden die wel of niet welkom zijn om mee te gaan wandelen.

Morgen ben ik dus vrij!

vrijdag 10 september 2010

Nederland: Soms zit het mee en soms zit het tegen

Zaltbommel

Het was weer een drukke week. Er lagen nog wat zaken die moesten worden afgehandeld en een paar onverwachte problemen boden zich ook aan.
Het eerste probleem was één van de belangrijkste. Na een achttal keer heen en weer te hebben gebeld met VISA en Egypt Air waren we er uit. Het geld was ondertussen terug gestort en de reservering was niet verwerkt. Natuurlijk dook ik meteen achter mijn computer om een nieuw ticket te boeken te maken bij Egypt Air en tot mijn verbazing was het nieuwe ticket ook nog € 14,- goedkoper dan de eerste. Maar mijn blijdschap was maar van korte duur omdat na controle van mijn account het verschil tussen mijn betaling en de terugbetaling op een paar centen na € 30,- was. En ik natuurlijk weer bellen met VISA en ook dit probleem zou worden opgelost als ik een “verklaring betwiste transactie” zou invullen en opsturen. Het is niet veel werk maar het moest toch worden gedaan. Mijn reisdata liggen dus alweer vast voor volgend jaar de lente.

Een kort telefoontje kondigde een steeds terugkomend probleem aan bij één van de ruimtes die ik verhuur. De riolering was weer verstopt. Ik ben er nu gelukkig zelf bij en het duurde niet lang voordat ik besloot om een kostbare camera inspectie te laten uitvoeren omdat ik nu zelf op de monitor kon meekijken. Na bijna twee zweet op mijn voorhoofd brengende uren waren we er uit en konden we de conclusies trekken. Nu aan het einde van deze week weet ik echter nog steeds niet wat ik verder ga doen. Ik moet knopen doorhakken en beslissen hoe het verder moet. Ik heb tenslotte nog vier maanden voordat de volgende verstopping zich voordoet.
De rest van de week was het ook nog slecht weer en zo viel een gepland uitstapje naar Vught in het water. Maar de vrijdag stond al vast, de weersverwachting was goed en dat zou een mooie dag moeten worden.

Nog voordat ik in Utrecht was kreeg ik een SMS dat mijn vriendin, Marieke, ziek was en dat ze het waarschijnlijk niet zo halen. Dat was een tegenvaller maar ik had nog hoop dat ze misschien zou opknappen in de loop van de dag.
Mijn eerste bezoek was naar aanleiding van een vreemde email die ik een week of zes geleden in mijn mailbox kreeg.

Hallo Jielus,

Als ex fervente Z.O.Azië bezoekster wil ik U wat vragen.

Zeker 12 jaar geleden hebben wij in Thailand een handmatige toiletsproeier gekocht (niet alleen voor de W.C. maar vooral voor het reinigen van de bips). In elk toilet is er daar wel één te vinden.
Helaas heeft dat apparaat het begeven en hier zijn die dingen niet te koop.We hebben 'm toentertijd gekocht in een warenhuis ergens in de buurt van Kao San road. Ze waren toen erg goedkoop en duurzaam zoals blijkt. Het ding zat ingesealt met een slang erbij voor toentertijd een prijs van omgerekend ongeveer 7 gulden! (dat waren nog eens tijden hè?)

Mijn brutale vraag is dus: zou U voor mij zo'n apparaat willen kopen?
Als U weer in Nederland bent wilt U hem dan naar mij opsturen met de omgerekende prijs in euro's erbij en natuurlijk de verzendkosten? U zult mij hier een groot plezier mee doen.
U mag natuurlijk ook langs komen maar ik woon niet echt naast Uw deur.

Ik ga zelf nooit meer met vakantie. Ik ben inmiddels ook al ruim 78 jaar met nu o.a.slechtlopende benen.

We zijn veel in Thailand geweest maar ook de andere Z.O. Aziatische landen stonden bijna elke vakantie op ons programma en dan liefst op eigen gelegenheid.

Ik lees dagelijks Uw weblog op internet en geniet ervan.


Tja, mijn eerste idee was dat er iemand een geintje met me wilde uithalen. Maar na niet te lang te hebben nagedacht schreef ik een antwoord om eens te zien of ik het bij het rechte eind had. Alle antwoorden waren oprecht en even vriendelijk. Al mijn twijfel was weggenomen en ik zou persoonlijk zo’n spuitje bij een fan van mijn Weblog gaan afgeven.

Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit in Purmerend ben geweest maar dat kon me niet weerhouden om Amsterdam voorbij te reizen en naar dit Noord-Hollandse plaatje te gaan. Het huis was snel gevonden en om eerlijk te zijn was het best vreemd om zo bij een vreemde voor de deur te staan.

Reizigers hebben weinig woorden nodig en onder het genot van een kopje koffie en een appel kruimeltaartje waren we al snel aan elkaar gewend. Mijn bezoek duurde langer dan gepland omdat het gewoon gezellig was. Overal ademde de woonkamer Azië uit met houtsnijwerk en vooral Boeddha beelden. Maar om 13:15 moest ik toch maar eens vertrekken om de Expositie in het Tropen museum te gaan bezoeken.
Onderweg naar Amsterdam Sloterdijk kreeg ik het bericht dat mijn vriendin echt te ziek was en dat we het later deze maand nog eens zouden proberen om elkaar te ontmoeten. Ik had nog steeds zin om de stad in te gaan hoewel het natuurlijk met z’n tweeën veel leuker is. Maar tijdens de vreemde overstap op Amsterdam Sloterdijk besloot ik om Amsterdam niet in te gaan. Het was ondertussen gaan regenen. Niet gewoon regenen maar de regen kwam met bakken uit de hemel. En dat was jammer. Door de met water gestreepte ramen van de dubbeldekker trein zag ik de hoofdstad onder de regen gebukt gaan. Fietsers met regenkleding en voetgangers met paraplus verplaatsten zich over de spiegelende straten. Ik had geen zin om door de regen te gaan lopen in mijn eentje.

Omdat ik in Utrecht toch moet overstappen liep ik nog even Hoog Catharijne op om wat rond te kijken. Maar wat ik hier aantrof kon me ook niet bekoren. De groepen Marokkanen die op patrouille waren gaven me een onveilig gevoel. Het leek wel een winkelcentrum in Rabat!
Dus ik was al vroeg thuis op deze eerste avond van het weekend. Een mooi weekend!

maandag 6 september 2010

Nederland: Tegenslag

Zaltbommel

Nu ben ik al langer een fervent aanhanger van de creditcards met de bijbehorende mogelijkheden en natuurlijk zou het wel een keer fout moeten gaan. En deze keer ging het dus fout!
Door een slechte internetverbinding kreeg ik de melding: “Error 504 Gateway timed out”

Normaal gesproken geeft dat geen problemen over een beschermende verbinding maar deze keer was het fout gegaan. Na een middag op en neer bellen met de “Egypt Air” en “VISA” komt het waarschijnlijk wel weer allemaal goed en krijg ik mijn geld terug. Maar toch! Een hoop werk en tijd voor niets verspild. Het meest vervelende is nog dat ik niet kan boeken voor een tweede, vervangende, vlucht. Want mocht Egypt Air alsnog dat ticket verstrekken dan zit ik met twee tickets.
Ik weet echt wel dat de tegenstanders weer gaan komen met, ‘Zie je nu wel!’
Maar ik blijf bij mijn standpunt dat een creditcard niet meer in de portemonnee van de moderne reiziger mag ontbreken.

zaterdag 4 september 2010

Nederland: Een vochtige dag

Zaltbommel

De traditionele zaterdagochtend naar Den Bosch werd ook weer deze keer in ere gehouden. De zon stond aan een stralend blauwe hemel en de temperatuur was niet te hoog maar wel aangenaam.

Na een korte wandeling vielen we neer op een terras in de Hinthamerstraat voor een kop koffie. En het was een aangename verrassing toen er een oude vriend langs liep. Onder het genot van een tweede kopje kletsten we elkaar de oren van het hoofd.

Jielus samen met “de Duke”


En opnieuw was er een sprankelende start van het nieuwe voetbalseizoen voor de tegenstander. Over de wedstrijd kan ik niet veel meer zeggen dat het bijna negentig minuten eenrichtingsverkeer was. De eindstand van 1-5 was niet overtrokken als je weet dat er na ruim zestien minuten al 0-3 op het scorebord stond. Het mag de pret toch niet drukken en hier zijn een paar foto’s.


De eer is gered!


Na afloop van de wedstrijd gingen natuurlijk in de kantine een biertje drinken met oude bekenden.

Ook hier hadden we nog niet genoeg zodat we voor een afzakkertje naar de Spin gingen. Henk had het ook weer goed naar zijn zin en bleef natuurlijk nog even zitten toen ik op huis aan ging.
Copyright/Disclaimer